|
|
ERGÜL YILMAZ
YOLCU .....
YOLCUDUR İNSAN
DOĞMAK VE ÖLMEKLE BİTEN YOLCULUK
YOLCU YOLUNDA GEREK
BAŞLARIZ BU YOLA YÜRÜYEREK
DERKEN ÇOCUKLUK GÜNLERİNE
GİRERİZ SEVİNE SEVİNE
ÇATMAYIZ KAŞLARIMIZI ÇÜNKÜ NİYE
DÜNYA HENÜZ TOZ PEMBE
NİHAYET GEÇER BİRKAÇ SENE
GELMİŞİZDİR ARTIK YİRMİYE
VATAN BORCU GİDERİZ ASKERE
ANLAMAYIZ ÇABUK GEÇER GÜNLER
DÖNÜYOR DÜNYA VE DEVİRLER
MESUT OLMAK İÇİN ALISIN BİR EŞ
DÜNYAYI SONRA GÖRÜRSÜN ŞEŞ
ARTIK YAŞ OTUZ BEŞ
İHTİYARLIK DEVRİ BAŞLAR BUNDAN SONRA
ARKADAN ILIK BİR MELTEM YERİNE
KESKİN BİR SOĞUK ESER
KOLUN KANADIN KIRILIR
SAÇLARINA AKLAR DÜŞER
ARTIK BU YOLCULUK BİTER
BAŞKA BİR YOLCULUK BAŞLAR....
